J’étais mort, je devins vivant ; Ölüydüm, dirildim

J'étais mort,

je devins vivant;


J'étais en pleurs,

je devins rires.


Le règne de l’amour est venu,

et mon règne devint durable

Il me dit : 

tu n’es pas fou, 

tu n’es pas digne de cette maison !

Je partis, je devins fou, je me chargeai de chaînes

Il me dit : 

tu n’es pas ivre, 

va-t-en, tu ne fais pas partie de la bande !

Je partis, je devins

ivre et rempli d’allégresse

Il me dit : 

tu n’es pas mort, 

cela ne cadre pas 

avec l’allégresse !

Devant sa face de résurrection, 

je devins mort, renversé

Il me dit : 

tu es un petit malin, plein d’illusions et de doutes

Je devins bête, hébété, de tout je me suis détaché

Il me dit : 

tu es bougie, devenu pôle de cette assemblée

Je ne suis ni assemblée, 

ni bougie, je devins fumée dispersée

Il me dit : 

tu es maître et seigneur, tu es chef de file et guide

Je ne suis ni maître ni chef, je ne suis que ton serviteur .

Hz Mevlânâ

Djâlâl Od Dn Rûmi 

Ölüydüm, dirildim;

 ağlayıştım, gülüş oldum; 


aşk devleti geldi; 


durup duran, geçip gitmeyen devlet kesildim.

Tok bir gönlüm var, pek bir yüreğim; 

arslanların ödü var bende; 

doğup parlayan Zühre oldum ben.

Dedi ki deli değilsin de bu eve o yüzden layık 

değilsin...

Gittim, sarhoş oldum, çalgıyla çağanakla doldum.

Dedi ki öldürülmemişsin; çalgıya, çağanağa

 bulanmamışsın...


Yaşayışının yüzüne karşı öldürüldüm, yerlere serildim gitti.

Dedi ki aklı eren bir adamcağızsın; 

hayallerle zanlarla sarhoşsun sen. 

Aptal oldum, küstahlaştım, herkesten kesildim.

Mum oldun, bu topluluğun kıblesi kesildin dedi; 

topluluk da değilim, mum da değilim; 

dağılan bir duman kesildim ben.

Şeyhsin, başsın; önde gidensin, kılavuzsun dedi; 

şeyh de değilim, ön de değilim; 

senin buyruğuna kul oldum ben.

Hz Mevlânâ


Dïvan-I Kebîr  (C. VII, s. 198)